1939 VERDWEEN, 1940 VERSCHEEN! WAT BRACHT HET ONS?
Allereerst enige narigheid in de vereniging zelf, die echter, trots alles, uit de weg is geruimd. De zuivering vond plaats en daarna is alles weer gegaan, zoals in Zeeburgia gebruikelijk is. Daarna trok een donkere wolk over Europa! De oorlog brak uit, en ons leger werd gemobiliseerd. De oorlog!! Wat een dwaasheid toch, dat mensen elkaar gaan bevechten met geweren, kanonnen en vliegtuigen. Frankrijk, met Engeland, tegenover Duitsland. Och, als je het nuchter bekijkt, wat heeft het dan nog voor zin, dat internationale voetbal- en andere wedstrijden gespeeld worden? Sport veredelt en verbroedert! Jawel, onder normale omstandigheden is dat best mogelijk, maar de invloed van de internationale sport is toch geen afdoend middel gebleken tegen oorlog en anderszins. De mobilisatie bracht ook voor Zeeburgia zorg en ellende mee! Velen onzer leden werden gemobiliseerd en daardoor werden vele elftallen ontwricht. Zelfs moesten we enige elftallen terugtrekken.
DE OORLOG IS VOORBIJ
De oorlogsjaren 1940-1945 waren ook voor Zeeburgia een zwarte bladzijde in haar geschiedenis. Vele voetballers van de club moesten noodgedwongen hun favoriete sport stoppen. Reden hiervan was, dat de Duitsers juist de jongeren (tussen 16 en 25 jaar) nodig hadden om mee te werken aan hun oorlogsindustrie. Om maar niet te spreken over het leed van onze Joodse clubgenoten. Er werden geen normale competities meer gespeeld, doch een aantal noodcompetities. Uitsluitend de eerste klasse ging door met een normale competitie. Velen moesten onderduiken, anderen werden gedwongen om naar Duitsland te gaan om daar te werken onder vaak zeer moeilijke omstandigheden. Met name de laatste oorlogsjaren werden haast ondragelijk. Mensen verhongerden en de barre hongerwinter van 1944 was er de reden van dat het fraaie complex vrijwel geheel werd verwoest. Bomen werden omgezaagd en ook de houten zit-tribune moest het ontgelden. Zij verdween bijna geheel in de Amsterdamse noodkacheltjes. Ook het fraaie houten clubhuis werd voor een gedeelte gesloopt om hout maar te gebruiken voor de nodige warmte. Zeeburgia leek aan het einde van z’n bestaan! Men zag het niet meer zitten maar net op tijd kwamen de bevrijders ons land binnen. De balans kon worden opgemaakt. Veel was er niet meer over. Geen behoorlijke accommodatie. Geen goed bespeelbare velden. Veel clubgenoten kwamen niet meer terug. Zij hadden het niet doorstaan. De oorlog had Zeeburgia niet gespaard. Troosteloos keken ze elkaar aan. Was alles voor niets geweest? Dit kon toch niet. Zou al het werk voor niets zijn geweest? Nee dat mocht niet en al snel werd het Zeeburgia-bestuur bijeengeroepen om de toekomst opnieuw te bepalen. Besloten werd om de schouders er weer onder te zetten en er werd een oproep gedaan aan de leden om met man en macht de club weer nieuw leven in te blazen. En het lukte!! Het bestuur besluit meteen tot een feestje en een officiële mededeling over de periode 1940-1945.
EEN NIEUWE TRIBUNE
(8 september 1949)
Eindelijk is het dan zover. In het begin van het seizoen 1949/50 komt de nieuwe zit-tribune gereed aan de Kruislaan! De Waarheid schrijft op 8 september 1949 over ‘een voetbaltribune van twee miljoen kilo’ die er is gekomen door ‘een staaltje van clubliefde bij Zeeburgia.’
ONS NIEUWE EMBLEEM
(27 februari 1947)
Op een der bestuursvergaderingen van de afgelopen maand, deelde onze penningmeester mede, dat het noodzakelijk was op onze belastingkaartjes iets te laten drukken, waaruit zou blijken, dat het Zeeburgia was, die deze kaartjes verkocht had. Moeilijk was dat niet. De naam “Zeeburgia” zou al voldoende geweest zijn. Onze penningmeester echter, zag dat anders. Hij vond dat het zo langzamerhand tijd werd, dat Zeeburgia een eigen emleem had, zoiets in de geest van bijvoorbeeld Ajax of Blauw-Wit. Zij hadden die emblemen wel. Eén onzer leden vond dit een goed idee en is aan de arbeid gegaan. Het resultaat ziet u hieronder staan. Een voetbal met twee mannetjes eronder, twee wapentjes ernaast en de naam “Zeeburgia” helemaal onderaan.
Maar... zo eenvoudig is dat niet! Onze tekenaar heeft daaraan een symbolische betekenis gegeven. Die voetbal, zegt hij, symboliseert de ‘voetbalsport’, die gedragen wordt door ‘vriendschap’ en ‘sportiviteit’. Dat het het Amsterdamse Zeeburgia is, dat deze voorstelling tot het zijne maakt, zegt het wapen van Amsterdam, het wapen met de rood-witte kleuren en de naam “Zeeburgia”. Een goed Zeeburgiaan, die dit embleem waardig is!
Wil je meer verhalen lezen over de geschiedenis van Zeeburgia? Het jubileumboek De Eeuwige Jeugd is verkrijgbaar. Het boek kost 35 euro in de Z-kantine en 50 euro online via uitgever Dato en bol.com. Kom dus vooral langs aan de Kruislaan of klik hier om het boek online te bestellen.
