Ik begin deze extra editie van de ZeeburgiaZaterdag op maandag. Rond 20.00 uur in de Elsa’s aan de Middenweg. Tegenover mij zit Jaap van der Loo, die anekdotes ophaalt uit zijn lange Zeeburgiaverleden. Oud-voorzitter Hans Driesen schuift aan en drie uur lang vliegen de gekste verhalen over de tafel. Heel veel zal niet terugkeren in De Eeuwige Jeugd van Zeeburgia, want te pikant. Om in Piet Meijer’s (de langstzittende voorzitter van Zeeburgia van 1983 tot 1992) woorden te spreken: ‘Jaap is zo Zeeburgia. Ik weet dat hij wel eens buiten de geijkte paden ging, maar als iemand onze jeugd beter wist te maken dan was Jaap het wel.’
En voor wie Jaap van der Loo niet kent: Kenny Tete kent Jaap maar al te goed!
De oom van Johan Cruijff scoorde tegen Ajax in 1947/48
Welkom bij de ZeeburgiaZaterdag die ik eigenlijk niet had willen schrijven. Ik ben namelijk hopeloos achter met het inleveren van kopij voor ons schitterende jubileumboek: ‘De Eeuwige Jeugd van Zeeburgia’, terwijl vele prominente Zeeburgianen en liefhebbers van onze vermaarde voetbaltempel hun bijdrage al hebben ingeleverd. Freek de Jonge klom in de pen, David Endt leefde zich uit en verraste echt, want zelfs Ome Piet Meijer wist zich niet meer te herinneren dat de oom van Johan Cruijff bij Zeeburgia voetbalde. En hoe! Gerrit Draaijer (de broer van ‘Jopie’s’ moeder) scoorde zelfs de 1-0 in de thuiswedstrijd tegen Ajax. De wedstrijd eindigde in 2-2 (uit in de Meer werd het 1-1).
Zeeburgia verloor dus nimmer van Ajax en verbleef nog twee seizoenen in de hoogste klasse. In het seizoen 1948/49 was Zeeburgia ingedeeld bij Feijenoord (uit: 1-2, thuis 2-2 met hangen en wurgen). In het laatste seizoen op het hoogste niveau verloor Zeeburgia in de Kuip met 6-0. Maar thuis versloeg het de mannen uit 010 met 3-1.
We gaan weer voetballen…
Ik heb mijn wagen volgeladen met twintig kilo aan Zeeburgiageschiedenis. Ik sleep de koffer via de lift naar ons archief. Daar gaat ome Dick Smit (lid sinds de jaren 1950) alles op volgorde leggen. Zoveel unieke voetbalhistorie moet namelijk geordend worden. ‘We waren groter dan Ajax,’ hoor ik zelfs in de namiddag. ‘Ooit.’ En binnenkort weer, concludeer ik aan het einde van deze column.
De JO15-1 - Graafschap JO15-1 (2-2)
Op veld 1 heeft onze JO15-1 het behoorlijk tot enorm lastig. De tweede helft is aan de gang en onze keeper houdt onze mannen in de race met de ene na de andere weergaloze en soms onmogelijke redding. Trainer Dave van de A1 is de grens, maar kan echt niet vlaggen als de koploper uit de Achterhoek vlak voor tijd de zoveelste opgelegde kans benut: 1-2. Onze keeper draait even helemaal door, want hoe kan het dat er drie Graafschappers zo vrij staan
De mannen uit de Achterhoek vieren de verlossende treffer uitbundig. Onze Huub relativeert de treffer met de camera van zijn nieuwe Iphone XR. ‘Dit is prachtig. Kijk Eric: Hier de hele bank en het team van de Graafschap en daar onze keeper…’
Er zijn nog een paar minuten te spelen. We zoeken eindelijk de aanval. Koploper De Graafschap koestert de 2-1 voorsprong. En dan gebeurt het toch. De 2-2 valt. We vieren de onterechte gelijkmaker niet zo uitbundig als De Graafschap, maar zijn er niet minder blij om. ‘Het verschil in de Eerste Divisie Hoog is klein,’ vertelde de tevreden trainer Enrico me dikwijls. En daar waar we vorige week erg schlemielig drie punten weggaven aan Cambuur, zijn we nu spekkoper. En is er sprake van ‘opgetelde’ gerechtigheid.
Trainer Enrico mag van mij nog een eeuw bij Zeeburgia blijven. Hij blijft in ieder geval volgend seizoen. Deze week al heeft ons technisch voetbalhart de continuïteit van onze fabelachtige Voetbalacademie gewaarborgd. Zie voor verdere info op onze website.
JO13-1 - VVV-Venlo JO13-1 (4-0)
Volgend seizoen neemt onze Randy een time-out. Ik vind dat heel erg jammer. Want ik moet ver terug gaan in mijn hersenpan om onze Randy niet op zijn bevlogen manier bezig te zien om onze mannetjes beter te maken. Vorige week had zijn JO13-1 ongeveer 95% balbezit tegen Quick ’20 JO13-1 en weerhielden de binnenkanten van paal en lat ons van een dik verdiende overwinning.Vandaag is het duidelijk: Randy neemt in stijl (tijdelijk) afscheid. Ik kom gelukkig niet uit Venlo en hoef niet mee terug te reizen. 4-0 is de eindstand. Niet geflatteerd. Randy wordt kampioen!
Onze topmeIden en -vrouwen
Ze weten inmiddels dat ik ze nauwgezet volg. Mijn aanspreekpunt is onze Hajar. Ze is vandaag geblesseerd en mag niet spelen van onze fysio. Deze week stuurde ik haar de teamfoto van de MO17-1. ‘Mag je niet verder verspreiden of vertellen, maar die speelster die haar gezicht verborgen hield, staat er op. Ze keek even op om te kijken of fotograaf Rob klaar was. Ach en die foto komt erin. Samen met het artikel in Het Parool over jouw bevlogenheid.’ ‘Dat wil ik helemaal niet.’ ‘Hajar relax. Ik schrijf een boek van meer dan 400 pagina’s en daarin kom je op twee pagina’s voor.’
Bij de MO15-1 vlagt ze. Als tegenstander Waterwijk de 1-0 scoort, loop ik naar haar toe. ‘Steek gewoon de vlag de lucht in. Je weet maar nooit.’ Geintje. Ze begrijpt me. Onze meiden van de MO15-1 blijven steken op 1-1. Hajar had graag nog even meegedaan, maar na de wedstrijd blijkt dat onze fysio haar geheel terecht op rust heeft gezet. Ze strompelt.
JO19-1 – Roda ’23 JO19-1 (5-0)
Onze Dave meldt me voor de kwartfinale van de bekerwedstrijd tegen Roda ’23 uit Bovenkerk (Amstelveen) dat de uitslag al bekend is. ‘Eric het wordt 4-0.’ Onze Dohan zie ik even later. Hij is nu de succesvolle trainer van Roda ’23 JO19-1. In Amstelveen is het even paniek. Er zijn diverse scooters gestolen en een paar kleedkamers door onverlaten bezocht. ‘Meen je niet, in het deftige Amstelveen?’ Ik vertel hem de uitslag die onze Dave al weet. ‘Het wordt 4-0, maar ik ken je. Dus doe me een lol. Als het tien minuten voor tijd nog 1-1 of 0-0 staat, wissel je je drie beste spelers en haal je je keeper eraf.’ ‘Eric, dat kan ik helemaal niet, ik heb maar 13 spelers.’ Dave mag nooit meer voorspellen. Ach we zitten in de halve finale om de cup met de grote oren: 5-0.
Zelf ben ik er niet meer bij. Ik moet schrijven, want ik krijg een ingeving. Onze Huub laat trots nog even een panoramafoto zien. Hoe gezellig is het op het zonovergoten terras van Zeeburgia? Zelfs onze Rogier is gebleven, onze scheids die een week geleden vertelde dat hij er nog een seizoen aan vast gaat plakken. 42 jaar in weer en wind als grens en scheids bij Zeeburgia. Ik hoop dat onze bijna eeuwige club hem daarvoor gaat onderscheiden. Onze Rogier…
Nog even, heel even en dan zijn we weer terug in de ‘roaring’ 1920’s tot 1990’s…
‘Zoals bij Zeeburgia na de wedstrijden werd gedanst, was bij Ajax ondenkbaar.’ Aldus David Endt (jarenlang de teamchef van Ajax en columnist in Het Parool).
Anno 2019 lijkt dit nog slechts een kwestie van tijd. Onze Martin en Tuba van de Z-kantine zijn er klaar voor. Altijd in voor feesten en partijen, want:
WIJ ZIJN ZEEBURGIA.
Ik vlieg op donderdag naar Tokio. Voor de derde keer in mijn leven naar het land van de rijzende zon voor het ultieme Japanse voorjaarsfeest: Sakura: De kersenbloesem.
Tot in Nagoya, Kyoto, Nagasaki of Kokura (jawel, deze prachtige Japanse stad had heel veel mazzel: het was de back-up stad voor de eerste atoombom ‘Little Boy’ – als Hiroshima bewolkt zou zijn op 6 augustus 1945, dan zou Amerika ‘Little Boy’ op Kokura gooien. ‘Fat Daddy’ (sorry voor die Amerikaanse namen) was de tweede atoombom die op 9 augustus 1945 was bedoeld voor Kokura. Hoe veel geluk kun je hebben als stad? Kokura was bewolkt en de tweede en hopelijk laatste atoombom ooit werd op Nagasaki gegooid.’
Of tot ooit of zoveel eerder aan de Kruislaan.
Eric
ps er hebben weer 6 toppers hun KNVB diploma behaald, super! Lees het op de site.
